خاطرات پس از مرگ براس کوباس
ماشادو دِ آسیس
ترجمهی عبدالله کوثری
انتشارات مروارید
چاپ چهارم، ۱۳۸۵
۲۹۳ صفحه، ۲۸۰۰ تومان
۴ از ۵
هیچ اتوبیوگرافیای کامل نیست. چون همیشه چیزی از زندگی نویسنده (راوی) باقی مونده، همیشه روزهایی هست که قراره بعد از نوشتهشدن و چاپشدن کتاب بیاد. ولی براس کوباس مُرده، آیندهای در کار نیست. حتی تو دنیای بعد از مرگ. براس کوباس تقریباً هیچ چیز از بعد از مردنش به ما نمیگه. همه چی تموم شده و حالا داره بدون محدودیتهای زندهها داستان زندگیش رو مینویسه.
کتاب سال ۱۸۸۰ نوشته شده، ولی ایدهها و نوع روایتش کاملاً مدرنه. نویسنده از اول کتاب شروع میکنه دربارهی اینکه از کجا باید داستانش رو تعریف کنه با ما بحث میکنه. توی فصلهای بعدی هم خیلی جاها حضور پررنگ داره. گاهی به اول یا آخر فصل توضیحی اضافه میکنه، مثل: «این فصل قرار نیست خیلی عمیق باشد.» یا توی یه فصل به یه فصل دیگه ارجاع میده. گاهی هم توی یه فصل فقط چندخط مینویسه با این مضمون که «نمیخوام این موضوع رو براتون تعریف کنم.» کلاً هم فصلهاش بیشتر از سه چهار صفحه نیست. این هم به نظرم از زمان خودش جلوتره که براس کوباس یه آدم میانمایهی پولداره که حتی عشقها و خیانتش هم به هیچ اتفاق خاص یا فاجعهای نمیرسه.
داستان و اتفاقهایی که برای براسکوباس میافته طنز نیست. ولی حضور نویسنده و ریشخندی که نسبت به زندگی تمومشدهی خودش داره به کل کتاب یه بار طنز داده. کتاب هم تقدیم شده به: «اولین کرمی که بر کالبدم افتاد.»
واضحه که ترجمهی کتاب خوبه.
دربارهی این کتاب:
+ ماندگار
برچسب: ماشادو دِ آسیس، عبدالله کوثری