آب‌کردن
ترجمه‌ی ابراهیم اقلیدی
انتشارات کندوکاو
۲۹۳ صفحه، ۶۰۰۰ تومان
چاپ اول، زمستان ۸۹
۲.۵ از ۵
«آب‌کردن» مثل «رگتایم» روایت‌گر یه مقطع از تاریخ نیویورکه در خلال یه ماجرای شخصی. ماجرای کتاب تو نیویورک و سال ۱۸۷۶ می‌گذره. مارتین پمبرتونِ روزنامه‌نگار یه روز پدر مرحومش رو تو یه دلیجان می‌بینه و چند روز بعد ناپدید می‌شه. راوی که سردبیر روزنامه‌ایه که مارتین پمبرتون توش کار می‌کنه، می‌افته دنبال این‌که ته‌وتوی ماجرا رو درآره. با اطرافیان مارتین و پدرش حرف می‌زنه، تو اسناد سرک می‌کشه، از دوست پلیسش کمک می‌خواد تا بتونه گزارش خوبی رو از این ماجرا تهیه کنه.
صد صفحه‌ی اول کتاب همه چی سر جاش بود. یه رمان دکتروفی می‌خوندم و لذت می‌بردم. یه داستان جذاب که توش کم‌کم نیویورک ساخته می‌شد و شخصیت راوی شکل می‌گرفت... ولی کتاب بیش‌تر که پیش رفت اُفت کرد. فضا شبیه به داستان‌های پلیسی و بعد علمی-تخیلی شد -که به خودیِ خود اشکال نداره، ولی دیگه فقط این‌ها بودند که کتاب رو پیش می‌بردند. گستردگی و چندلایه‌بودن کتاب عملن به این ماجراها محدود شد. کتاب شد یه کتاب جنایی و علمی-تخیلی معمولی با داستان‌های جذاب.
با این وجود، دغدغه‌های خاص دکتروف تو این کتاب هم مشهوده. نثر طنز و نیش‌دار کتاب یادآور «رگتایم» و «بیلی باتگیت» بود، کتاب ارجاع‌های زیادی به ژانرهای قدیمی داره (مثل «بیلی باتگیت») و از همه مهم‌تر، دکتروف تو این کتاب هم به مکان‌ها شخصیت می‌ده و از تاریخ تغذیه می‌کنه، البته نه به قدرتِ رگتایم.
ترجمه‌ی کتاب قابل قبوله، ولی نه بیش‌تر. ویرایش لازم داره. لحن کتاب هم خنثاتر از چیزیه که باید باشه. ضمن این‌که معنی «Waterworks» آب‌کردن نیست.